Fino ai primi del Novecento un accessorio in uso era la fascia

Print Friendly, PDF & Email

La fascia era quella cosa che sirvìa all’omini per tenesse su le carze; a quarchidù vastava corta ma tandi, per fa’ li paìni, ci l’ìa longa tre o quattro passe (misura che si faceva allargando le braccia, circa 1,80 m.).

Ammò c’era unu che me raccontava de quanno era vardasció e statìa de casa jó sotto la Pace, jó per Trodeca. ‘Na bbella sera era ghjtu a fà’ ‘ll’amore e quanno rghjette a casa, per scortà’ ‘n bo’ la strada, a piedi passò jó per Trodeca.

Paura non ci l’ìa… ma quasci.

Tuttu ‘n momentu te sente ‘n remò’ arreto a issu e je cumingiò a pijà’ ‘n bo’ de tremarella… cumingiò a ‘llungà’ lu passu… e lu remó sembre arrèto. In urdemo se mittì a corre e lu remó listesso se sindìa!

Furtuna che casa non statìa tando distante, cuscì che a forza de corre e con tanta panciarella rrigò a casa… apre la porta, bbocca fugatu e la rchjude più fugatu che pole! Come pròa a mòese… no’ je la fa, e penza: “Oddio, m’ha ‘cchjappato!” cunvintu che era la paura. Sapete invece se che era?

Te pija ‘n gorbu… era la fascia! che co’ lo rchjude la porta je s’era ‘ngrastata. Su la faccia era doèntatu viangu come la farina e sotto… tuttu mmullu e…. ‘che cos’addro che pe’ rlaàsse je ci-ha vuluto fino a la matina!

Lisà de Lurinzittu

26 gennaio 2019

A 6 persone piace questo articolo.

Commenti

commenti