Un piatto tipico della terra maceratese: “Li vincisgrassi”

Print Friendly, PDF & Email

Nonna se arzava présto la matina / co’ ‘n penzieru che no’ la facìa durmì, / preparava spianatóra, òe e farina / pe’ fa ‘na pèrna gigande su lu taulì.

Sculettava ‘nnanzi e rèto nonna mia / c’èra tutta la ‘spiriènza de ‘na vita, / mestra de cucina comme gnènde scìa / co’ la sua prestanza sverda e ardita.

Indando su la pigna granne de còccia / sfrigghjìa carota, l’ojjo e la cipolla, / smuscinàva tutto lèsta comme freccia, / galoppava comme fosse su la sèlla.

 ‘Nzapurìa le regàje de lu puju / co’ conzerva e pummidòri a volontà, / curava lo sugo comme fusse ‘n fiju / e l’odore li morti facìa risuscità’.

La vesciamèlla era un andru ritu: / latte, buro, farina a fioccu, parmigià’, / ‘ssu ‘ndruju non putìa èsse più cunnitu / orma era ‘rrigàta l’ora de ‘mpiattà’.

Da lu furnu l’odore rinbìa la cucina, / lu stommicu da ‘n pézzu se smuscinàva / l’ora de pranzu era ‘n’attesa divina… / Pasqua, la festa dell’annu che più gustàva!

Anna Zanconi

21 maggio 2020

Sii il primo a dire che ti piace

Commenti

commenti