Versi dialettali, scritti e in voce, della poetessa Anna Zanconi: “La pulenta e mille lire”

Print Friendly, PDF & Email

Témbu de ‘na òrda c’era la miseria / ‘n po’ de vrodaja tutti li santi jorni / guadagnà’ ‘che sòrdu era cosa seria / le prediche de nonna ce rindìa storni.

Lu giuvidì era lu jornu attesu / in programma come sempre la pulenta / lu camì verso mizzujornu ‘ccesu / l’anima mia sindìo assai contenta.

La farina de granturco misurata / lu callà su lu focu ‘ttizzatu a dovere / mi’ nonna tutta presa e ‘ndaffarata / sull’acqua bujita sfarinava lu mestiere.

Sacri quaranta minuti de cuttura / lu vasto’ smanegghjatu a dovere, / presso lu callà nonna era ‘na pittura / svérda svérda snazzicava lu sedere.

Po’ su la spianatora scolava lu callà / lu pastó vinìa stisu da ‘gni parte / non vidìo l’ora de metteme a magnà’ / anghe lo sugo pronto a regola d’arte.

Forchette tese pé portalle su la vocca / ma nonna svérda dividìa la parte, / a me ‘n quadrittu ‘ché ero la più secca / a babbu era riservata la mejo sòrte.

Issu lasciava mille lire la matina / duvìa bastà’ pé la spesa de lu dì, / pé la famija nostra era ‘na duttrina, / lu jornu più ‘spettatu era lu giuvidì.

Anna Zanconi

28 maggio 2021

Sii il primo a dire che ti piace

Commenti

commenti