Pennechella d’agustu

Print Friendly, PDF & Email

di Urbano Riganelli

 

L’annu passatu, ‘na domenneca d’agustu,

pe’ jì a troà’ ‘n bo’ de friscu,

io e mojema jessimo a passà’

‘na jornata in mondagna drendo lu voscu.

Dopo pranzu, pe’ lu ripusinu,

ce slungassimo su li sedili de la machina.

Ma de durmì’ non ze ne parlàa.

Ce penzò, jindirmende,

‘na matre de un vardascittu che pe’ fallu ‘ddormendà’,

a ripetiziò’.

je candava ‘sta ninna nanna:

 

“Durmi coccu

durmi cratura,

sotto lo frisco

de la virdura.

Durmi, sogna,

no me fa sgagghjà’

so’ stracca morta,

famme ripusà’!”

 

Fino a la quinda orda tutto filò lisciu;

ma a la sesta ce se chjuse ll’occhj.

‘N’oretta dopo ce svejèssimo e guardassimo da la parte de lu vardascittu:

la matre s’era ‘ppennecata, la nonnesa russava,

la cratura statìa coll’occhj spalangati e da dejetro li finistrì de la machina,

co’ la manina, ce salutàa.

Adèra riuscitu a fa’ ‘ddormendà’ quattro perzò’ granni e lardellò’.

E’ stata la vendetta dell’infanzia!

 

A 4 persone piace questo articolo.

Commenti

commenti