di Roberto Ceschini
So’ gghjitu a mmondà’
‘n atru sgralì
e mme so’ ttroàtu
s’un pianeròttulu
co’ scritto:
“Non si più un fricu,
un òmu ma…
non se sa”.
Me so’ svordatu a guardà’ arrèto,
so ppiando.
Me so’ gghjiratu a gguardà’ ddavandi,
so rriso.
Ce stava essa, llà.
Lu còre vattìa,
piano,
comme se ci aésse uto paura
de fasse sindì’.
Ce stava essa llà,
co’ li capiji niri
tirati o’ derèto la testa
e ll’occhji vàssi.
